ماه رمضان، لبریز انرژی و زمان مناسبی است برای ایستادن زیر بارانی که بر همه یکسان می‌بارد اما همه از آن استفاده همگون نمی‌کنند. این ماه ارجمند می‌تواند یاری‌مان کند اسب سرکش نفس را مهار کنیم. مجموعه حاضر، از زندگی بزرگان عرفان شیعه و کتاب‌های معتبر شیعی استخراج شده‌اند و نگارنده، فقط «تدوین کننده» آن‌ها برای همه بندگان خداست... کسانی که شاید مانند من، راهی به آستان مردان حقیقی خدا ندارند و فقط می‌توانند در حاشیه شبستان رحمت خدا قدمی بزنند.
* رعایت «کامل» نظافت فردی از جزئی‌ترین امور فردی تا نکته‌های مشترک گروهی.
* احترام فراوان به «همه»... به ویژه نزدیکان.
* پرهیز جدی از شکستن دل دیگران با زبان یا رفتار.
* پرهیز جدی از سخن گفتن کنایه آمیز، تهمت، غیبت یا قضاوت درباره دیگران.
* دعای از سرِ مهربانی برای همه به ویژه کسانی که از آنان دلگیریم.
* احترام فراوان و مهربانی در زندگی مشترک با پدر و مادر، همسر و اطرافیان(خویشاوندان و دوستان).
1- ذکر و دعای سحر:
* دست کم یک ساعت پیش از اذان صبح، بیدار شویم و ابتدا«سَحَری» را بخوریم(تا فرصت و ذهن آسوده‌ای برای عبادت داشته باشیم).
* خواندن نماز شب، هر چند به اندازه نمازهای شفع و وتر باشد... و هر بار از خدا بخواهیم توفیق عبادت و درک آن را عطا کند.
* خواندن دعای سَحَر... هر چند به اندازه«بخشی از آن» باشد.
* نماز صبح و یک یا هر چهار دعای پس از نمازها که در کتاب مفاتیح‌الجنان، پس از هم چاپ شده‌اند(اللهم رب شهر رمضان...، یا علی و یا عظیم...، اللهم ادخل علی اهل قبور السرور...، اللهم بک و منک اطلب حاجتی...).
* 70 مرتبه استغفار: اَستَغفِرُ اللهَ رَبّی وَ اَتوبُ اِلَیه.
* دست راست را به سینه بگذاریم و 70 مرتبه بگوییم: یا فَتّاح!(از خداوند می‌خواهیم که به ما ظرفیت دریافت انرژی‌های مثبت و عنایت‌های ویژه‌اش را بدهد).
* خواندن دعای کوتاه و چند سطریِ هر روز ماه رمضان.
* خواندن زیارت عاشورا یا یکی از زیارت‌های حضرت سیدالشهدا(ع)... هر چند به اندازه«یک سلام ساده» باشد.
* خواندن دعای عهد با امام زمان(ع) یا زیارت نامه کوتاهی که در کتاب مفاتیح‌الجنان، پیش از دعای عهد است.
2- طول روز
* دقت در خواندن نمازهای واجب در اولِ وقت.
* صلوات بر محمد و آل محمد، به تعداد عددهای مشهور: 7، 14، 70، 110 یا...
* سخن گفتن رازگشایی صمیمانه و مؤدبانه با پروردگار و ارواح مطهر چهارده معصوم، به ویژه حضرت امام زمان(ع)... هر کدام از ما با روح بزرگواری مأنوسیم و خوب است همین انس را در ماه مبارک رمضان، از «تک گویی» به «گفتگو» تبدیل کنیم.
* در اجرای امور خیر کوچک و بزرگ، تردید نکنیم. وقتی پاداش را به «نیت» می‌دهند؛ اگر بفهمیم که کار خیرِ پیش آمده زیاد هم خیر نبوده(!)، به خاطر نیَّتمان، چیزی را از دست نخواهیم داد.
* پرهیز از: دیدار آدم‌های بی احساس معنوی، حضور در مهمانی‌هایی که بیش از «بندگی» انگیزه نافرمانی خدا را تقویت می‌کنند، زیاده‌روی در ارتباط دوستانه با همکاران نامَحرَم، زیاده‌روی در مطالعه یا تماشای فیلم‌ها، تئاترها یا تصویرهایی که خاصیت تقویت معنوی یا بالا بردن آگاهی دینی نداشته باشد، رنجیدن از ناگواری‌های رفتار دیگران، جدل و جدال با اطرافیان درباره مسایل زندگی، شتاب در استفاده از چیزی که دلمان می‌طلبد و...
* تمایل به: زیارت مکان‌های مقدس و دیدار با آدم‌های معنوی ساده یا مردان حقیقیِ خدا، گفتگوی معنوی با همفکران و دوستان اهل بیتی، بخشیدن نامهربانی‌های دیگران، پیش‌قدم شدن در رفع مشکل‌های روحی یا مالی دیگران، انگیزه دادن به اطرافیان برای ارتباط بهتر با خدا و اهل بیت، تفکر در گذشته و آینده معنوی و بازنگری در رفتار با دیگران، مهربانیِ بی چَشمداشت با همه، تقدیم پاداش معنوی عبادت‌ها به ارواح بزرگان به ویژه شهیدان شریف کربلا، مطالعه یا تماشای فیلم‌ها، تئاترها یا تصویرهایی که خاصیت تقویت معنوی یا بالا بردن آگاهی دینی داشته باشند و...
* تلاوت قرآن و دقت در ترجمه و مفهوم آیه‌ها و تمرین در تطبیق خود با سفارش‌های قرآنی.
3- پیش و پس از افطار(تا سَحَر)
* صلوات بر محمد و آل محمد، به تعداد عددهای مشهور: 7، 14، 70، 110 یا...
* زِمزِمِه کردن ذکرهای مشهور دیگر: ذکر یونُسیه: لا اِلهَ الّا اَنت... سُبحانَک اِنّی کُنتُ مِنَ الظّالِمین(تو پروردگار مهربان منی و می‌دانم که هر چه بر سرم آمده، به خاطر بی دقتی خودم آمده است)- 7 یا 14 بار، استغفار، اسم‌های متبرک پروردگار یا اسم‌های شریف و پر برکت اهل بیت(با لحن خطاب و توجه قلبی مانند گفتگو).
* سکوت و سپاس از خداوند به خاطر روزه گرفتن یا توفیق حضور در ماه رمضان.
* دعا برای خیر، سلامتی، شادکامی و تقویت ایمانِ«همه» از دوست تا غیر دوست.
* زِمزِمِه کردن ذکرهای مشهور دیگر.
*دقت در خواندن نمازهای واجب در اولِ وقت و یک یا هر چهار دعای پس از نمازها که در کتاب مفاتیح‌الجنان، پس از هم چاپ شده‌اند(اللهم رب شهر رمضان...، یا علی و یا عظیم...، اللهم ادخل علی اهل قبور السرور...، اللهم بک و منک اطلب حاجتی...).
* خواندن همه یا بخشی از دعایی که امام سجاد(ع) به ابوحمزه ثمالی آموختند و بیش از خواندن، اندیشیدن به ترجمه و مفهوم.
* خواندن همه یا بخشی از دعای افتتاح.
* مرور ترجمه و مفهوم دعاهای گنجینه‌ای که نزد ماست و از آن کمتر استفاده می‌کنیم: صحیفه سجادیه.
* احوال پرسی از خویشاوندان و دیدار با آنان.
* وسیله شدن در رفع مشکل یا ناراحتی‌های روحی اطرافیان؛ حتی به اندازه شنیدن دردِ دل آنان.
* مطالعه، تماشای فیلم‌ها، تئاترها، تصویرها یا حضور در محفل‌هایی که خاصیت تقویت معنوی، بالا بردن آگاهی دینی و دیدار دوستان همدل و مؤمن را داشته باشند.
* انگیزه دادن به دیگران در عبادت و جلب بندگان «قهر کرده خدا» به آشتی با پروردگار مهربان و اهل بیت.
* اندیشیدن به ستمی که در تاریخ به خاندان «پیامبر اکرم(ص)» شد و احساس بیزاری از بدخواهان اهل بیت.
* شب زنده داری همراه با تفکر در عنایت‌های فراوان خدا و معجزه‌های مادی و معنوی اهل بیت در زندگی خود و اطرافیان و ذکر و نیایش صادقانه، خالصانه و عاشقانه.
اخذ:تبیان
<** ادامه مطلب... **>
کلمات کلیدی:
